Το 2024 υπήρξε μια χρονιά έντονης πίεσης και μεγάλων αναταραχών σε παγκόσμιο επίπεδο, με τις ένοπλες συγκρούσεις και τις ανθρωπιστικές ανάγκες να αυξάνονται, δυσχεραίνοντας, ακόμα και υπονομεύοντας, την έγκαιρη και αποτελεσματική παροχή βοήθειας. Η συρρίκνωση του ανθρωπιστικού χώρου οφείλεται, αφενός, στις παγκόσμιες πολιτικές προτεραιότητες και τη σταδιακή μείωση της διεθνούς χρηματοδότησης, και αφετέρου στην αυξανόμενη στοχοποίηση οργανώσεων, στους περιορισμούς πρόσβασης και στην επιβολή θεσμικών εμποδίων για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Πολιτικές ανατροπές και ανακατατάξεις στην παγκόσμια σκηνή συνοδεύτηκαν από μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών εξαιτίας των συνεχιζόμενων συγκρούσεων και της αυξανόμενης αβεβαιότητας. Ταυτόχρονα, ενισχύθηκαν επικίνδυνα ρητορικές και πολιτικές τάσεις που περιορίζουν σημαντικά τον χώρο ανοχής, αποδοχής και αλληλεγγύης.
Στην Παλαιστίνη, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση, σε μια από τις πιο σφοδρές ανθρωπιστικές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών, με τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και εκτεταμένο εκτοπισμό πληθυσμών, καθώς και σημαντικούς περιορισμούς και παρεμποδίσεις στην παροχή ιατρικής και ανθρωπιστικής φροντίδας. Αντίστοιχα, στο Σουδάν, η κρίση των τελευταίων 2 ετών συγκαταλέγεται στις πλέον αφανείς παγκοσμίως: περισσότεροι από 12 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και είναι εκτοπισμένοι εντός και εκτός της χώρας, ενώ 48 εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν καθημερινά τον κίνδυνο επισιτιστικής επισφάλειας λόγω του συνεχιζόμενου, αιματηρού εμφύλιου πολέμου. Στην Ουκρανία, δύο χρόνια μετά την έναρξη των συρράξεων, οι ανθρωπιστικές ανάγκες παρέμειναν ιδιαίτερα αυξημένες. Περισσότεροι από 15 εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν εκτοπισμένοι, ενώ η πρόσβαση στην παροχή βοήθειας επηρεάστηκε σημαντικά, εξαιτίας της διαρκούς έντασης και αστάθειας στην περιοχή. Ταυτόχρονα, οι γεωπολιτικές εντάσεις συνεχίστηκαν σε Αφρική και Ασία, οδηγώντας σε αιματηρές συγκρούσεις και μείζονες προκλήσεις για την προστασία των αμάχων, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας.
Εκτός από τις διεθνείς συρράξεις, η χρονιά σημαδεύτηκε και από την όξυνση της κλιματικής αστάθειας. Η ευρύτερη περιοχής της Μεσογείου και η Ελλάδα βίωσε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καύσωνες, ξηρασίες και πυρκαγιές, που επηρέασαν άμεσα την καθημερινότητα και την υγεία του πληθυσμού. Οι επιπτώσεις των ασυνήθιστων καιρικών συνθηκών ανέδειξαν την ανάγκη για ενίσχυση της ανθεκτικότητας κοινωνιών και υποδομών, καθώς και για ολοκληρωμένες παρεμβάσεις που συνδυάζουν την προστασία της δημόσιας υγείας με την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.